Rouw

Blessed are those who mourn, for they will be comforted.

Iets wat ik met regelmaat doe is het doorlopen van de duizenden foto’s die wij in de loop der tijd hebben gemaakt. Als ik dit samen met de kinderen doe zorgt het vaak voor veel ‘oeh’s en ah’s’ maar ook voor veel hilariteit. Het liefst zien zij foto’s van hoe zij waren als baby en peuter. Want toen waren ze toch wel echt hééél schattig.
Hoe heerlijk het ook is om zo af en toe terug te gaan in de tijd, wat mij regelmatig overvalt is het gevoel van gemis. “Toen was ik nog niet ziek, zie het geluk van mij af spatten”.

Rouwen

Rouwen om het verlies van een gezond lichaam. Ik ben er dagelijks mee bezig in meer of mindere mate. Het dagelijks slikken van medicijnen, eens in de zes weken een medicijnen cocktail via infuus maar vooral het lage energieniveau waar ik als moeder van jonge kinderen regelmatig tegen aan loop.

Als ik terug kijk op de afgelopen periode, vanaf het eerste moment dat ik ziek werd in 2015 tot nu toe, ben ik door verschillende fases van rouw heen gegaan. Ik heb ‘mijn’ Crohn een onderdeel moeten maken van mijn leven en moeten accepteren dat mijn leven heel anders is geworden zonder dat ik daar zelf een keuze in heb gehad. Dit ging niet zonder slag of stoot en nog steeds kan het mij aangrijpen maar ik ben er wel sterker van geworden. Lichamelijk misschien niet (hoewel mijn personal trainer mij hierbij helpt) maar mentaal des te meer.

Waar ga je doorheen als je rouwt? Rouwen om het verlies van een gezond lichaam is eigenlijk net als het rouwen om het verlies van een persoon. In feite heb ik ook moeten rouwen om het verlies van mijn eigen persoon, mijn leven en de vanzelfsprekendheid die ik tot dan toe heb gekend.

Rouwverwerking

Rouwverwerking bestaat uit grofweg 5 verschillende fasen:

1. Ontkenning
2. Boosheid
3. Het gevecht aangaan
4. Depressie
5. Aanvaarding

Dit proces is niet lineair, fases kunnen overgeslagen worden, er kan lange tijd in een fase gebleven worden of een fase opnieuw doorgegaan worden. Iedereen doorloopt dit proces op zijn eigen manier.

Zelf heb ik heel lang gedaan alsof er niet zoveel aan de hand was. Ik bleef op dezelfde voet doorleven, wat tot afgelopen mei dan ook prima ging. Deze fase van ontkenning wisselde zich met regelmaat af met een fase van boosheid. Ik heb veel woede gekoesterd tegen de wereld om mij heen en tegen God. Dit werd een last voor mij, ik kon niet meer genieten van mijn leven en gezin.
Tot het moment dat ik in het ziekenhuis op mijn knieën ging en mij overgaf aan de Allerhoogste*.

Ga jij op dit moment ook door een rouwproces heen en heb je er behoefte aan om te klankborden? Neem vrijblijvend contact met mij op.